Trots

Als je wel eens een Jump hebt gedaan weet je dat bij stap 2 deze vraag komt: ‘Waar ben je trots op? Deel eens een succes wat jij helemaal zelf voor elkaar hebt gekregen’. En hier haperen veel mensen. Ik soms ook.

Ik heb geleerd om trots te zijn op anderen, niet op mezelf. Trots op jezelf zijn is egoïstisch, narcistisch en dus niet ok. Ken je Meneer Cactus nog met ‘applaus voor jezelf!’ Kinderen vinden het normaal om te doen en als wij het doen, wordt het ‘Amerikaans’ genoemd. Die opmerking krijg ik heel vaak van mensen die een Jump meedoen, want bij de 2e stap is in het draaiboek beschreven dat degene die haar of zijn trots heeft gedeeld, een applaus krijgt van iedereen.

En hoe zit dat nu? Waarom haper ik? Waarom haper jij…?

Ik weet dat vele overtuigingen over wat ik over mezelf  denk hieraan ten grondslag liggen. Ik kan zo een hele serie opsommen: ‘Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg / wie voor een dubbeltje geboren is, wordt nooit een kwartje / ons soort mensen doet dat niet / gewoon je beurt afwachten / je kop niet boven het maaiveld uitsteken / etc. etc. etc.’

Deze overtuigingen zijn nog maar een beginnetje. En ze zijn er. Ze zijn er al jaren en ze gaan voorlopig ook niet weg. Zou ik niet eens proberen ook. Ik merk dat het fijn is om er ervaringen naast te gaan plaatsen die fijner voelen, overtuigingen over mezelf plaatsen die leuker zijn, die me een goed gevoel geven. Hoe onwennig ook. De enige manier om trots te kunnen voelen over iets van jezelf is oefenen… oefenen en nog eens oefenen.

Dus: Vaak een Jump doen, voelen wat er gebeurt bij stap 2 en toch doen. ‘Feeling scared shitless and do it anyway!’ download hier het draaiboek van Jump Movement, zoek een paar mensen om een Jump te doen en oefen! Veel plezier. En applaus!!!

En ter inspiratie nog een keer het gedicht van Marianne Williamson, want dat helpt ook!

Onze diepste angst is niet dat we onvolmaakt zijn.
Onze diepste angst is dat we immens krachtig zijn.

Het is ons licht, niet ons duister dat ons het meest beangstigt.
We vragen ons zelf af;
Wie ben ik, om briljant, slim, talentvol en prachtig te zijn?

Maar waarom niet?! Je bent een kind van God.
Je dient de wereld niet met valse bescheidenheid.

Er is niets verhevens in, jezelf klein te maken,
zodat andere mensen zich niet onzeker zullen voelen.

We zijn allemaal bedoeld om te stralen, zoals kinderen dat doen.
We zijn geboren om de glorie van God, die in ons is,
tot uitdrukking te brengen.
Dit is niet slechts weggelegd voor een enkeling van ons,
maar voor ons allen.

Als we ons eigen licht laten schijnen,
geven we onbewust anderen de vrijheid dit ook te doen.
Wanneer we bevrijd zijn van onze angst,
zal onze aanwezigheid automatisch anderen bevrijden.