Overdenking voor coaches…

Loesje

Coaches zijn er in alle soorten en maten. En het zijn er veel! Er wordt wel eens gekscherend gezegd dat de ene helft van Nederland de andere helft van Nederland coacht. Tja… is natuurlijk niet waar, want ik ken genoeg mensen die én geen coach zijn én niet gecoacht worden.

Wat ik wel weet is dat mensen die succesvol zijn, zich graag laten coachen. Persoonlijk ben ik dol op onderstaande quote:

‘He who works on his business, will earn a living, he who works on himself will earn a fortune’ 

En daar zijn al die coaches dus voor nodig! Ik ken er vele, heb zelf ook jaren gecoacht en deed dat met heel veel plezier. En inmiddels heb ik een vernieuwd inzicht in hoe coaching nog beter kan werken, namelijk door een onderstroom en een bovenstroom in het coachtraject te benoemen.

In de bovenstroom zijn de gesprekken 1 op 1. Periodieke ontmoetingen tussen coach en coachee waarin vanuit een gezamenlijk doel gewerkt wordt aan de ontwikkelvraag van de coachee. De coach is  meestal leidend in de manier waarop. Hij of zij heeft een aanpak, een visie, een manier om op pad te gaan. Dat leidende kan variëren van sturend, tot meer zijns-georienteerd, waarbij juist de ruimte bepaalt wat er gebeurt.

De onderstroom is het proces van de coachee waarin hij of zij haar ontdekkingen in het coachproces verdiept en borgt. Meestal gebeurt dit op geheel eigen wijze, geintegreerd in de dag, vanuit het verwerken van de gesprekken en ontdekkingen daarin. Er is echter meer mogelijk in dat gebied. Hoe mooi zou het zijn als je als coachee in de gelegenheid kwam om op gelijkwaardige wijze te kunnen spreken  met anderen die ook in een persoonlijk of professioneel groeiproces zitten? En dat een coach daar zelfs deel van uit maakt, maar dan als mens en niet als professional… Een groepje mensen die allemaal een stap willen maken bijvoorbeeld op het gebied van loopbaanontwikkeling, van balans, van keuzes maken, van weerbaarheid, van stilstaan, van communicatie, van inhoudelijk ontwikkelen en ga zo maar door…Een groepje mensen dat aan de slag gaat in een aantal gestructureerde gesprekken, geen leider, alleen een draaiboek. En dan gedurende een bepaalde tijd in de onderstroom herinnert wordt aan de stappen die ze willen nemen… Laagdrempelig, zelforganiserend en zelfbekrachtigend.

En hoe mooi zou het zijn, als een coach kan aanbieden dat er, voor een kleine meerprijs, een subtiel en effectief proces meeloopt in het coachproces? Een aanvulling op haar of zijn kwaliteiten, een verdieping, een gegarandeerde borging.

Overdenk het eens… en kijk dan op onze website om meer te weten te komen over hoe je daarmee kunt werken!

http://www.jumpmovement.com/coaches

Het woord is aan Mech…

Mijn blog is deze keer voor iemand die ik een tijdje geleden leerde kennen. Mech. Zij is een stralende, goedlachse, prachtige en moedige vrouw uit Tilburg die ik leerde kennen bij de Ontbijtshow van De Tafel van één. Toen had ze nog geen ervaring ermee gehad, maar was ze vooral nieuwsgierig…

En wauw wat een power! Afgelopen week sprak ik haar weer en ze vertelde dat ze voor het blad van de EDS patiëntenvereniging een stuk had geschreven over haar ervaringen met De tafel van één. Ik las het vluchtig door en was geraakt door haar openheid en directheid. En ik vroeg of ik het mocht gebruiken. En dat mocht!

Ik wil het jullie niet onthouden…

De tafel van één

Ondanks mijn EDS en de beperkingen die ik daardoor heb, ben ik niet gemaakt om thuis tussen vier muren te blijven zitten. Ik ben niet afgekeurd, heb ruim een jaar in de ww gezeten en na een behoorlijke innerlijke strijd heb ik me eind 2012 ziek gemeld. Vanaf 1 maart 2013 zit ik in de ziektewet. Toch blijft het kriebelen om aan het arbeidsproces deel te nemen/ vrijwilligerswerk of iets anders nuttigs buitenshuis te doen. Maar waar begin je? Na meer dan 100 sollicitaties en even zoveel afwijzigingen had mijn zelfvertrouwen een flinke deuk opgelopen.

In het Stadnieuws van Tilburg stond een advertentie van De tafel van één. Er stond een korte uitleg waardoor ik geïnteresseerd raakte:

Veel vrouwen willen (weer) aan de slag, maar weten niet waar ze moeten beginnen. De tafel van één maakt vrouwen bewust van hun kwaliteiten en kansen en biedt perspectief op een opleiding, een baan, een eigen onderneming of vrijwilligerswerk. 

De opzet is eenvoudig: vrouwen komen vijf ochtenden bijeen, onder begeleiding van een tafelbuddy, om te praten over zichzelf en hun toekomst. Dankzij een bijzondere gespreksmethode inspireren en motiveren de vrouwen elkaar. 

Nieuwsgierig maar ook een beetje sceptisch heb ik me aangemeld. Eind februari was de eerste bijeenkomst en eind maart de laatste bijeenkomst. Ik was de enige deelneemster in een rolstoel maar al heel snel werd mij iets duidelijk. Ook al heb je een heel andere achtergrond, verschil in leeftijd, opleiding, woonomstandigheden, alle vrouwen herkennen dingen van elkaar, voelen zich verbonden, durven zich kwetsbaar op te stellen en gaan in hun eigen kracht staan. Dat gebeurde dus ook bij mij, tot mijn eigen verbazing.

Ik voelde me heel erg beperkt door mijn EDS, door mijn lichaam. Ik worstelde enorm met wat ik allemaal wil maar wat mijn lijf niet meer (goed) kan. Door de gesprekken aan De tafel van één ben ik vrijer geworden in mijn hoofd. Ik kan dat wat ik wil bereiken meer los zien van wat mijn lichaam wel of niet kan. Dat betekent niet dat ik nu mezelf alleen maar overbelast, juist het tegendeel. Ik ben wat liever voor mezelf geworden, geef meer toe aan wat mijn lichaam vraagt. Tegelijkertijd onderzoek ik wel hoe ik bepaalde dingen kan doen zonder de voor mij zo gebruikelijke zeven mijlslaarzen aan te trekken. Ging ik voorheen van A direct naar B, nu doe ik allerlei tussenstappen en vraag ik aan anderen wat meer hulp.

Terug naar iets nuttigs/zinnigs willen doen. Inmiddels heb ik me er een beetje bij neergelegd dat werken niet echt meer tot de mogelijkheden hoort. Er is wel iets voor in de plaats gekomen: ik ben zelf tafelbuddy geworden voor De tafel van één en heb onlangs een serie van 5 bijeenkomsten afgerond.

Was de eerste keer voor mij als deelneemster een bijzondere ervaring, de tweede keer als buddy heeft me echt versteld doen staan. Wat een mooie, sterke, grappige en creatieve vrouwen. Echt geweldig om te merken dat er zo snel saamhorigheid, begrip en respect voor elkaar ontstaat. Maar het meest bijzondere: wat een enorme powerboost is dit!  De vrouwen voor wie ik tafelbuddy ben geweest waren zo enthousiast dat ze allemaal gevraagd hebben of we elkaar kunnen blijven zien en dat is inmiddels al bij mij thuis gebeurd. De volgende afspraak is ook meteen weer gemaakt.

Ik kan het echt uit de grond van mijn hart aan iedereen aanbevelen!

Mech Nieuwkamp- van Kempen

De tafel van één staat inmiddels al in veertien steden: Alkmaar, Almere, Amersfoort, Delft, Deventer, Doetinchem, Haarlem, Helmond, Hengelo, Eindhoven, Enschede, Groningen, Nijmegen en Tilburg.

Wil je meer weten, kijk dan op de website: http://www.detafelvaneen.nl/

De tafel van één is een initiatief van WOMEN Inc. in samenwerking met het Ministerie van OCW, gemeentelijke overheden en maatschappelijke organisaties.

Jump Movement is betrokken omdat de Jump Movement methode gebruikt wordt als hulpmiddel om vrouwen met elkaar in gesprek te brengen.

Inmiddels hebben duizenden vrouwen meegedaan en zijn honderden buddy’s opgeleid om met hun groepje samen het Jump Gesprek te doen.

Afbeelding