Categorie: Jump Movement zegt…

Geplaatst op

We schaffen per direct de wandelgangen af!

wandelgangen

 

Ik sprak vandaag iemand die een opmerking kreeg van een manager welke de volgende woorden sprak: ‘We schaffen per direct de wandelgangen af!’

Ik vond het hilarisch…! Wat een geweldige opmerking. Terwijl ik juist denk: ‘Doe je teamvergadering in de wandelgangen!’ Want, wat gebeurd er in de wandelgangen…? Daar wordt juist verteld waar het over gaat, daar spreken mensen zich uit, daar zijn ze juist eerlijk. Net als bij het koffie apparaat en soms in de kantine. Daar is de waarheid…

In de wandelgangen, daar is het juist te doen!

En hoe kun je nu die energie van de wandelgangen benutten? Hoe kun je nu juist ervoor zorgen dat medewerkers zich zo vrij en onbekommerd opstellen en uitspreken… Dat is een issue waar veel managers en directeuren hun hoofd over breken.

Ik zeg: doe het Jump Programma. Omdat daar juist een ‘wandelgangen-sfeer’ ontstaat. Iedereen is in een vrije ruimte, voelt zich veilig, gezien en gewaardeerd, spreekt zich uit. En de veiligheid ontstaat juist omdat er geen oordeel is en omdat er geen advies wordt gegeven. Beyond de wandelgangen…

Een wandelgang zonder interpretaties en oordeel… gaaf toch? Probeer het eens uit, je organisatie zal er wel bij varen!

Klik hier voor meer info!

Advertentie
Geplaatst op

Nu…

NU

In de afgelopen jaren nadat ik  de Jump methode heb ontwikkeld heb ik zelf honderden Jump gesprekken gedaan. Elke keer is het bijzonder. Elke keer ontmoet ik bijzondere mensen en elke keer leer ik ook weer iets meer over mezelf.

In de meeste projecten die we met het Jump Movement programma uitvoeren, vinden meerdere gesprekken plaats. De deelnemers zijn over het algemeen erg enthousiast na het eerste gesprek. Als het tweede gesprek komt, vragen ze zich doorgaans af wat ze gaan doen. ‘Hebben we nu een ander draaiboek?’ Mijn antwoord is steevast: ‘Nee hoor, we doen het met hetzelfde draaiboek.’

Ze kijken me dan vragend aan. ‘Maar die vragen heb ik al gehad, ik heb geen andere antwoorden hoor’. Ik herken deze opmerking en stilletjes moet ik even lachen. ‘Kijk  maar wat er gebeurd, je antwoorden zijn van NU’.

En dat is het ook. Je antwoorden zijn namelijk altijd in het NU. Hoe heerlijk is het om weer antwoord te geven op de vraag bij stap 3: ‘Vertel wie je bent op dit moment’. En dan is het inderdaad DIT moment. En elke keer is er weer iets anders te vertellen. Je weet dat er 3 minuten voor zijn om je antwoord te geven. En na de eerste zoekende seconden, rolt je antwoord over hoe het NU is, er gewoon uit. Vanzelf. Geen enkele moeite. Gewoon omdat je altijd weet wie je NU bent… En dan krijg je vervolgens van iedereen een compliment. Om te waarderen dat jij in het NU weet wie je bent. Met alles wat er is. Zelfs als je het niet weet. Want dan is dat wat er NU is.

Doe je mee?  Kijken hoe het NU is…

Klik hier om jouw volgende stap te vinden

Geplaatst op

Ongevraagd advies… ojee!

im-a-big-helper

Wij zijn een helpend volk. Altijd al geweest en dat zullen we ook blijven. Lijkt heel fijn en goed, maar het is ook vreemd eigenlijk. Want als je het eens goed bekijkt werkt ‘helpen’ vaak niet zoals je wel zou willen.

Stel je voor: jij hebt ergens moeite mee. Je zegt dat ook: ‘Ik vind het moeilijk, hoe moet dat, ik kan het niet, ik weet het niet, ik durf het niet…’ enz. Je voelt je behoorlijk radeloos en hulpeloos en de persoon die bij jou is, luistert naar je. Dus je gaat nog even door met litanie.

De persoon die bij jou is, voelt zich al wat oncomfortabel worden. Hoe langer jij vertelt over je ellendige gevoel, hoe meer die persoon het gevoel krijgt dat ie iets moet doen. Dus op een bepaald moment komt het: ‘Weet je wat jij moet doen…’ Of:  ‘Ik zou dit en dit doen’. Of: ‘Oh ja, dat had ik ook ooit en toen heb ik dit en dit gedaan…’ Je kunt er zelf nog wel een paar verzinnen denk ik. Herkenbaar zover?

Nou daar zit je dan. Jouw gesprekspartner heeft inmiddels het gesprek overgenomen, overlaadt je met tips en ideeën en in het meest gunstige geval blijft het daarbij. In het ongunstige geval is je hele verhaal overgenomen en moet jij luisteren naar zijn of haar vergelijkbare ellende… Moet jij diegene plotseling weer gaan helpen…

Weet je, wij kunnen het gewoon niet aan als een ander het moeilijk heeft. We MOETEN helpen. We MOETEN iets doen. Maar feitelijk help je niet. Want als jij je verhaal wil doen en een ander komt ongevraagd met allerlei advies of met zijn eigen ellende er overheen, dan ben jij niet geholpen.

Je blijft aardig, maar inwendig denk je: ‘Dat maak ik allemaal zelf nog wel uit’. Dus je stamelt: ‘Ja maar, bij mij werkt dat net even anders’, ‘In mijn situatie is dat niet helemaal te vergelijken’ of: ‘Ik zal eens zien wat ik ermee zal doen’. Maar als je eerlijk zou zijn, zou het klinken als: ‘Wil je gewoon even naar me luisteren, me een beetje aandacht geven en verder niets zeggen en als ik echt hulp nodig heb, dan vraag ik het wel’.

Maar nee, wij zijn aardig voor elkaar, dus we zeggen niks. En daarmee is niemand geholpen.

Ik heb in de Jump Movement methode besloten om geen ruimte voor advies te maken. Geen reacties op elkaar, geen ongevraagde tips of ‘verhalen er overheen’. Niets van dat al. Ieder evenveel tijd per stap om antwoord te geven, geen interrupties, geen storingen, allemaal gelijk. En dat geeft dus heel veel ruimte. Hoewel elke stap gebonden is aan een beperkte tijd, ervaren deelnemers over het algemeen heel veel ruimte. Gewoon, omdat ze weten dat het hun tijd is. En dat ze niet hoeven te strijden om aandacht en tijd. Want ieder krijgt evenveel.

Het effect is magisch! Ik ervaar dat zelf ook elke keer weer… Magisch omdat, in plaats van dat je graag wil dat de ander je hoort, je plotseling jezelf hoort praten. En je luistert naar jezelf… En je hoort jezelf je eigen antwoord geven. En dat is magisch.

Probeer het een keer. Download het draaiboek en volg de stappen. Samen met een vriendin of vriend, met een buurvrouw of buurman, met je zus of je broer… of met een wildvreemd iemand. En laat me horen wat je ervan vond…Of je de magie hebt gevoeld…

Download hier het draaiboek

Vertel me hier wat je ervan vond 

Geplaatst op

Wat gaan ‘we’ hier aan doen…?

Handen schudden

 

Stel je voor:

Een team binnen een bedrijf heeft een probleem. Bijvoorbeeld: De leden van het team maken de gemaakte doelstellingen niet waar. De manager van het team denkt; daar moeten we over praten, dus komt het op de agenda van de volgende team meeting. Openlijk bespreken. Samen verantwoordelijkheid nemen. Niks vreemds aan, toch?

De bewuste team meeting start. De manager zet zijn visie over het probleem uiteen en vraagt aan het team: ‘Wat gaan we daar aan doen’? Nog steeds niks vreemds aan… toch?

Het team wordt een beetje nerveus. Ja, ze weten ook wel dat het niet helemaal lekker loopt, maar ja… het is druk, de werkdruk is hoog en ze hebben echt wel minder handjes op dit moment. Dus alle zeilen bijzetten. En dan kan het wel eens zijn dat er een doelstelling niet wordt gehaald. Hoe gaan ze hier een draai aan geven?

De manager voelt dat aan en denkt: ‘Ik moet het een beetje gemakkelijker maken en niet persoonlijk worden. Laten we eens een brainstorm starten over wat we kunnen doen om de doelstellingen wel te halen en gezamenlijk verantwoordelijkheid nemen’. Aldus geschiedde. Er komen veel ideeën op tafel, de ene nog mooier dan de andere. Iedereen krijgt er energie van. De medewerkers blij, want ze worden niet persoonlijk aangesproken en bovendien is het best leuk om zomaar wat ideetjes op tafel te gooien. Of ze ooit uitgewerkt worden, wie weet. Eigenlijk denken alle teamleden: ‘Ik’ doe het niet, want ik heb geen tijd. Zal echt iemand anders moeten doen…’ zo klinkt het in hoofden. De manager blij, want hij denkt dat ze nu eindelijk op één lijn zitten en er schot in de zaak komt. Zou dit de manier zijn om echt verantwoordelijkheid te kunnen leggen bij waar dat hoort?

Maar niets is minder waar. Na de team meeting gaat iedereen zijns weegs en laat bijna ter plekke alles los. ‘We’ hebben er over gesproken, maar er is geen enkele ‘ik’ die zich ook maar verantwoordelijk voelt om uit te voeren. ‘Ik’ heeft het namelijk nogal druk.

Twee weken later. Weer team meeting. De manager benieuwd naar wat iedereen heeft gedaan met de ideeën uit de brainstorm. Het blijft lang stil. Heel lang…

Je vraagt je af hoe dat nou weer komt? Nou omdat ‘we’ niet bestaat…. ‘We’ kunnen we geen handje geven. ‘We’ is een illusie waar niemand een stap verder mee komt. En waar iedereen zich achter kan verschuilen.

Dus klaar met ‘we’. Voortaan is ‘ik’ aan de orde. Dus ‘Waar wil ik naartoe in relatie tot ons probleem?’ of ‘Wie ben ik in relatie tot ons probleem?’  of ‘Wat ga ik nu doen of laten in relatie tot ons probleem?’ Dat zijn interessante vragen om te stellen… Een greep uit 3 van de 7 stappen die in het Jump Movement programma aanwezig zijn. Geen ‘wij’. Maar ‘ik’. En dat dan ook elk antwoord het goede is. Gewoon omdat ‘ik’ het zegt. En dan kijken wat er gebeurt. Spannend. Nieuw. Anders. Effectief!

Check http://www.jumpmovement.com/zo-werkt-het eens. Omdat het ook anders kan!

 

Geplaatst op

Overdenking voor coaches…

Loesje

Coaches zijn er in alle soorten en maten. En het zijn er veel! Er wordt wel eens gekscherend gezegd dat de ene helft van Nederland de andere helft van Nederland coacht. Tja… is natuurlijk niet waar, want ik ken genoeg mensen die én geen coach zijn én niet gecoacht worden.

Wat ik wel weet is dat mensen die succesvol zijn, zich graag laten coachen. Persoonlijk ben ik dol op onderstaande quote:

‘He who works on his business, will earn a living, he who works on himself will earn a fortune’ 

En daar zijn al die coaches dus voor nodig! Ik ken er vele, heb zelf ook jaren gecoacht en deed dat met heel veel plezier. En inmiddels heb ik een vernieuwd inzicht in hoe coaching nog beter kan werken, namelijk door een onderstroom en een bovenstroom in het coachtraject te benoemen.

In de bovenstroom zijn de gesprekken 1 op 1. Periodieke ontmoetingen tussen coach en coachee waarin vanuit een gezamenlijk doel gewerkt wordt aan de ontwikkelvraag van de coachee. De coach is  meestal leidend in de manier waarop. Hij of zij heeft een aanpak, een visie, een manier om op pad te gaan. Dat leidende kan variëren van sturend, tot meer zijns-georienteerd, waarbij juist de ruimte bepaalt wat er gebeurt.

De onderstroom is het proces van de coachee waarin hij of zij haar ontdekkingen in het coachproces verdiept en borgt. Meestal gebeurt dit op geheel eigen wijze, geintegreerd in de dag, vanuit het verwerken van de gesprekken en ontdekkingen daarin. Er is echter meer mogelijk in dat gebied. Hoe mooi zou het zijn als je als coachee in de gelegenheid kwam om op gelijkwaardige wijze te kunnen spreken  met anderen die ook in een persoonlijk of professioneel groeiproces zitten? En dat een coach daar zelfs deel van uit maakt, maar dan als mens en niet als professional… Een groepje mensen die allemaal een stap willen maken bijvoorbeeld op het gebied van loopbaanontwikkeling, van balans, van keuzes maken, van weerbaarheid, van stilstaan, van communicatie, van inhoudelijk ontwikkelen en ga zo maar door…Een groepje mensen dat aan de slag gaat in een aantal gestructureerde gesprekken, geen leider, alleen een draaiboek. En dan gedurende een bepaalde tijd in de onderstroom herinnert wordt aan de stappen die ze willen nemen… Laagdrempelig, zelforganiserend en zelfbekrachtigend.

En hoe mooi zou het zijn, als een coach kan aanbieden dat er, voor een kleine meerprijs, een subtiel en effectief proces meeloopt in het coachproces? Een aanvulling op haar of zijn kwaliteiten, een verdieping, een gegarandeerde borging.

Overdenk het eens… en kijk dan op onze website om meer te weten te komen over hoe je daarmee kunt werken!

http://www.jumpmovement.com/coaches

Geplaatst op

Het woord is aan Mech…

Mijn blog is deze keer voor iemand die ik een tijdje geleden leerde kennen. Mech. Zij is een stralende, goedlachse, prachtige en moedige vrouw uit Tilburg die ik leerde kennen bij de Ontbijtshow van De Tafel van één. Toen had ze nog geen ervaring ermee gehad, maar was ze vooral nieuwsgierig…

En wauw wat een power! Afgelopen week sprak ik haar weer en ze vertelde dat ze voor het blad van de EDS patiëntenvereniging een stuk had geschreven over haar ervaringen met De tafel van één. Ik las het vluchtig door en was geraakt door haar openheid en directheid. En ik vroeg of ik het mocht gebruiken. En dat mocht!

Ik wil het jullie niet onthouden…

De tafel van één

Ondanks mijn EDS en de beperkingen die ik daardoor heb, ben ik niet gemaakt om thuis tussen vier muren te blijven zitten. Ik ben niet afgekeurd, heb ruim een jaar in de ww gezeten en na een behoorlijke innerlijke strijd heb ik me eind 2012 ziek gemeld. Vanaf 1 maart 2013 zit ik in de ziektewet. Toch blijft het kriebelen om aan het arbeidsproces deel te nemen/ vrijwilligerswerk of iets anders nuttigs buitenshuis te doen. Maar waar begin je? Na meer dan 100 sollicitaties en even zoveel afwijzigingen had mijn zelfvertrouwen een flinke deuk opgelopen.

In het Stadnieuws van Tilburg stond een advertentie van De tafel van één. Er stond een korte uitleg waardoor ik geïnteresseerd raakte:

Veel vrouwen willen (weer) aan de slag, maar weten niet waar ze moeten beginnen. De tafel van één maakt vrouwen bewust van hun kwaliteiten en kansen en biedt perspectief op een opleiding, een baan, een eigen onderneming of vrijwilligerswerk. 

De opzet is eenvoudig: vrouwen komen vijf ochtenden bijeen, onder begeleiding van een tafelbuddy, om te praten over zichzelf en hun toekomst. Dankzij een bijzondere gespreksmethode inspireren en motiveren de vrouwen elkaar. 

Nieuwsgierig maar ook een beetje sceptisch heb ik me aangemeld. Eind februari was de eerste bijeenkomst en eind maart de laatste bijeenkomst. Ik was de enige deelneemster in een rolstoel maar al heel snel werd mij iets duidelijk. Ook al heb je een heel andere achtergrond, verschil in leeftijd, opleiding, woonomstandigheden, alle vrouwen herkennen dingen van elkaar, voelen zich verbonden, durven zich kwetsbaar op te stellen en gaan in hun eigen kracht staan. Dat gebeurde dus ook bij mij, tot mijn eigen verbazing.

Ik voelde me heel erg beperkt door mijn EDS, door mijn lichaam. Ik worstelde enorm met wat ik allemaal wil maar wat mijn lijf niet meer (goed) kan. Door de gesprekken aan De tafel van één ben ik vrijer geworden in mijn hoofd. Ik kan dat wat ik wil bereiken meer los zien van wat mijn lichaam wel of niet kan. Dat betekent niet dat ik nu mezelf alleen maar overbelast, juist het tegendeel. Ik ben wat liever voor mezelf geworden, geef meer toe aan wat mijn lichaam vraagt. Tegelijkertijd onderzoek ik wel hoe ik bepaalde dingen kan doen zonder de voor mij zo gebruikelijke zeven mijlslaarzen aan te trekken. Ging ik voorheen van A direct naar B, nu doe ik allerlei tussenstappen en vraag ik aan anderen wat meer hulp.

Terug naar iets nuttigs/zinnigs willen doen. Inmiddels heb ik me er een beetje bij neergelegd dat werken niet echt meer tot de mogelijkheden hoort. Er is wel iets voor in de plaats gekomen: ik ben zelf tafelbuddy geworden voor De tafel van één en heb onlangs een serie van 5 bijeenkomsten afgerond.

Was de eerste keer voor mij als deelneemster een bijzondere ervaring, de tweede keer als buddy heeft me echt versteld doen staan. Wat een mooie, sterke, grappige en creatieve vrouwen. Echt geweldig om te merken dat er zo snel saamhorigheid, begrip en respect voor elkaar ontstaat. Maar het meest bijzondere: wat een enorme powerboost is dit!  De vrouwen voor wie ik tafelbuddy ben geweest waren zo enthousiast dat ze allemaal gevraagd hebben of we elkaar kunnen blijven zien en dat is inmiddels al bij mij thuis gebeurd. De volgende afspraak is ook meteen weer gemaakt.

Ik kan het echt uit de grond van mijn hart aan iedereen aanbevelen!

Mech Nieuwkamp- van Kempen

De tafel van één staat inmiddels al in veertien steden: Alkmaar, Almere, Amersfoort, Delft, Deventer, Doetinchem, Haarlem, Helmond, Hengelo, Eindhoven, Enschede, Groningen, Nijmegen en Tilburg.

Wil je meer weten, kijk dan op de website: http://www.detafelvaneen.nl/

De tafel van één is een initiatief van WOMEN Inc. in samenwerking met het Ministerie van OCW, gemeentelijke overheden en maatschappelijke organisaties.

Jump Movement is betrokken omdat de Jump Movement methode gebruikt wordt als hulpmiddel om vrouwen met elkaar in gesprek te brengen.

Inmiddels hebben duizenden vrouwen meegedaan en zijn honderden buddy’s opgeleid om met hun groepje samen het Jump Gesprek te doen.

Afbeelding

Geplaatst op

‘Groeien in de kieren van de dag…’

Afbeelding

Organisaties investeren dagelijks in de groei van medewerkers. Met dure opleidingen, grote verandertrajecten, belangrijke sessies over ontwikkelingen in het vakgebied en nog maar te zwijgen over allerlei managementtrainingen en ‘sessies op de hei’…

Meestal omdat er ‘iets moet veranderen’. Het gaat niet goed, er is een tekort, teveel, te druk, te rustig, te vol, te leeg, te mager of te dik van iets. Dus dat moet anders…

En dus wordt er een project gemaakt. Een programma, een traject, een serie, een reorganisatie, een fusie en wat dies meer zij. En er wordt een consultant of een trainer ingehuurd om het proces te begeleiden. Want het is belangrijk dat het goed gebeurt. Aan alle knoppen wordt gedraaid. Alle intenties zijn goed. De visie is helder, de missie staat. De kernwaarden zijn duidelijk. Nu moeten ze alleen nog levend worden op de werkvloer. Want daar moet het gebeuren…

De werkvloer. Daar waar mensen hun best doen om alle doelen van de organisatie mee te helpen behalen. Soms succesvol, soms niet. En die moeten dus veranderen. Want dan wordt het beter. Dus er wordt een communicatie gestart richting de medewerkers. ‘We’ gaan het anders doen. ‘We’ gaan veranderen. ‘We’ gaan het doen met passie. En ondernemerschap. En innovatie. En samenwerking. De bazen zijn blij; dit kan alleen maar goed gaan. We hebben aan alles gedacht. We zitten op de goede weg. De koers is duidelijk.

En de medewerker denkt: ‘Dit gaat niet over mij…’

Herkenbaar?

Alles veranderd altijd al. Sterker nog; iets kan niet-niet veranderen. Dat is de natuur. Zo ook in organisaties. En hoe lastig is het als we iets ‘gaan veranderen’. Iets wat eigenlijk vanzelf al veranderd. Alleen kijken we niet naar die natuurlijke verandering.

Verandering en groei vinden plaats in de kieren van de dag. Impliciet, gewoon vanuit mensen zelf, omdat ze dat zelf willen. Mensen willen niet veranderd worden. Ze willen de ruimte om zelf hun weg te vinden in de richting van waar ze sowieso al gingen. Net als kinderen; die hebben ook geen planning over wanneer het moment gekomen is om te leren lopen of fietsen. Dat komt gewoon, ze voelen de behoefte en beginnen er aan. Met vallen en opstaan. En huilen als het mislukt en vragen om hulp als ze het niet voor elkaar krijgen.

Als we medewerkers meer zouden zien als ‘kinderen die op een natuurlijke manier in de kieren van de dag leren en ontwikkelen’, dan zouden we minder frustratie hebben in het management. Dan zou er minder control zijn, minder macht om mensen te laten bewegen in een andere richting dan hun natuurlijke. En als de natuurlijke weg van iemand niet past met waar het bedrijf naartoe wil, zou het logisch zijn dat iemand vertrekt. Gewoon omdat het niet meer werkt…

Groeien in de kieren van de dag. Omdat het niet anders kan.

Kijk op http://www.jumpmovement.com voor een laagdrempelige en zelforganiserende methode waarmee je verandering in de kieren van de dag de ruimte kunt geven…

Geplaatst op

Afstandsbediening-management

afstandsbediening_vrouw_boos312

Een aantal jaren geleden was ik één van de drie laatste bureaus voor een groot cultuurverandertraject bij een potentiële klant. De bedoeling van de opdracht was om alle medewerkers mee te krijgen in hun nieuwe missie, visie en kernwaarden. ‘Alles levend maken op de werkvloer’. Een klus waar ik een aantal jaren mee vooruit zou kunnen, dus absoluut van belang om binnen te halen.

Ik werd het! Je snapt dat ik daar blij mee was. Ik was natuurlijk ook benieuwd waarom de keuze op mijn aanpak gevallen was… Dat helpt weer voor de volgende keer om te weten wat aanspreekt en hoe ik onderscheidend kon zijn ten opzichte van andere bureaus.

Dus ik naar de algemeen directeur en hij vertelde dat er een moment in het laatste gesprek was wat zo kenmerkend was voor mijn aanpak, dat ie meteen wist dat wij met elkaar zouden gaan werken… hoewel zijn mededirecteuren eerder in een soort shock raakten van dat moment. Ik kon het me natuurlijk ook heel goed herinneren. Zo ging het:

…’Ik wil U nog een ander uitgangspunt noemen van mijn werkwijze: Ik neem namelijk geen enkele verantwoordelijkheid voor het resultaat…’

Het werd stil. Heel stil. Ik zag drie totaal verschillende reacties voor me. De ene directeur keek me glazig aan en werd stil. De tweede liep rood aan, ademde hoorbaar diep in en uit en veerde overeind. En de derde begon keihard te lachen…

Ik keek naar nummer twee die het woord nam. ‘Wat zegt U nu? Wij wilden juist No cure, no pay met U afspreken’.

Waarop ik zei: ‘No cure, no pay, dat kan ik ook, geen enkel probleem! De verbazing op zijn gezicht werd non-verbaal groter en zichtbaarder…

Ik vervolgde: ‘Als ik no cure, no pay doe, dan ga ik voor jullie naar de winkel met afstandsbedieningen. Ik koop 350 afstandsbedieningen en programmeer ze voor je. Vervolgens richt je ze op je medewerkers en druk op het knopje. En klaar is Kees… doen ze precies wat je wilt op de manier die jij wilt’. Waarop de algemeen directeur zei: ‘Precies! Daarom dus…

Ik geniet nog altijd van dit voorval. En het is een van de redenen waarom ik de Jump Methodiek heb ontwikkeld. Nog minder als consultant van belang te zijn en echt medewerkers vanuit zichzelf in beweging te laten komen. Omdat ze dat zelf zien zitten en zelf willen.
Dus; hoe gaaf zou het zijn als medewerkers vanuit zichzelf, als is het maar één millimeter, zouden bewegen in de richting van uw ambitie?

Gaaf toch?

Geplaatst op

Jump Movement groeit!

Vanaf augustus 2012 zijn wij gegroeid met maar liefst 19 partners. Stuk voor stuk mensen die samen met Jump Movement geloven in de kracht van het in beweging komen door te luisteren naar jezelf. Die stuk voor stuk enthousiast zijn over het Jump Programma en dat enthousiasme omzetten in acties om Jump Movement in de wereld te brengen.

Ik wil ze aan jullie presenteren. Dat doen we binnenkort nog veel uitgebreider op de website, maar ook hier wil ik mijn enthousiasme over onze groei niet achterwege laten.

Van links naar rechts op de onderste rij: Marc de Jong Luneau (Zakelijk directeur), Joris Hofmans (Creatief directeur), Ingeborg van Meggelen, Ira Janssens-Verheugen

Middelste rij: Alexandra Maas, Debbie Been, Margje van der Lei, Ineke Hurkmans (Founder, Algemeen directeur), Silvia Maas, Anneke Loonen, Linne van Straten, Jacqueline Huisman

Bovenste rij: Mirjam Koolhoven, Gerda Bultstra, Agnes Colijn, Nini Vietor, Jeroen Smoorenburg, Marie Pastoor, Erik Janssen, Maud Lankhorst, Camille Appels

Niet op de foto; Maud Minnebach.

Veel succes allemaal en let’s all Jump and move the world!!

Geplaatst op

The movement has landed

Vandaag is het Jump Movement team aangekomen in New York city voor een geweldige week vol Jumpsessies en inspirerende ontmoetingen. Onze crew bestaat uit 9 personen; stuk voor stuk enthousiaste mensen die echt hun allerbeste willen geven om dit de meest waanzinnige lancering te laten zijn die er bestaat! BNI was onze eerste ontmoetingspunt van de dag. Om 07.00 u stonden we klaar voor het wekelijkse ontbijt met Chapter 6. Hier konden we meer over Jump vertellen en er zijn een aantal leuke follow ups met geïnteresseerden uit deze meeting voortgekomen….

Geplaatst op

Jump in New York

new-york-city

Van 1 tot en met 7 mei vertoeft het team van Jump Movement in New York City voor een bijzondere voorjaarscampagne. We spreken er met trainers, coaches en adviseurs en andere geïnteresseerden. Maar vooral doen we veel Jump sessies. Bijvoorbeeld met het Business Network International en de Women’s Networking Group. Met als hoogtepunt een Mega Jump in Central park. Want laten we eerlijk zijn: If we can make it there…. Volg ons blog en blijf op de hoogte!

Geplaatst op

Nieuwe tijden…

Op  1 mei was het zo ver; de nieuwe website van Jump Movement wordt gelanceerd… Na ruim een jaar volop zelf aan de slag te zijn geweest, is er een nieuwe samenwerking, is de nieuwe website een feit en kijken we vooruit naar een bijzondere ontwikkeling.

Ik heb het afgelopen jaar als een zeer bijzonder avontuur ervaren. Bergen en dalen, hoogtepunten en dieptepunten. Vertrouwen afgewisseld met momenten van spanning en vrees… Wellicht herkenbaar bij mensen die voor grote veranderingen staan of daar midden in zitten.

Inmiddels zijn we alweer een week terug van de lancering in New York; daar hebben we een bijzondere lancering gedaan op verschillende plekken; van een open Jump in Central Park tot een zeer zakelijke Jump met een aantal bedrijven… Volop mogelijkheden voor de toekomst.

En op 4 en 14 juni presenteren we eindelijk het partnerprogramma van Jump Movement. Iedereen die interesse heeft in dit programma, kom dan gerust langs in Amsterdam of Eindhoven… Je bent welkom!

Geplaatst op

Jump Movement Testimonials

2013-08-17 08.46.10

Testimonials:

Afgelopen maandag was ik een van de gelukkigen die mee mocht doen aan de eerste bijeenkomst van Jump! En dat was LEUEUEUEUK!!!

Als je wilt weten wat Jump precies inhoudt kun je het beste hier even kijken (ook als je mee wilt doen trouwens).

Ik heb genoten die middag.

Fijne mensen, leuke verhalen, warme ontmoetingen, en dat alles binnen 2 uur en zonder verdere verplichtingen en negatieve consequenties. Ik kan het iedereen aanraden.

Het is als :

  • een warm bad waarin je kunt rondzwemmen zonder dat het water ooit koud wordt
  • een knuffel van een levensgrote knuffelbeer die je precies goed vasthoudt
  • een onverwachts opstel waar je een 10 voor krijgt alleen al door je naam te schrijven
  • warme chocolademelk precies op het moment dat jij er zin in hebt.

Wendie

Eind vorig jaar werd ik benaderd om aan de geboorte van Jump! bij te dragen. Een uitdagend initiatief waarbij vrouwen door heel Nederland, in kleine groepjes, bij elkaar komen om elkaar te inspireren en te steunen bij hun persoonlijke groei. Ik voelde me natuurlijk vereerd maar merkte wel dat ik enigszins sceptisch was, omdat er al zoveel vrouweninitiatieven zijn. Maar na de eerste ontmoeting, met zo’n tien vrouwen, begon mijn enthousiasme toch kleine sprongetjes te maken. Dit voelde goed, bijzonder en professioneel!

En afgelopen maandag gingen we de Jump!methode voor het eerst uitproberen. Met twee groepjes van 6 vrouwen gingen we twee uur lang nieuwsgierig aan de slag. En WOW! wat was dit bijzonder! Krachtig, warm, verrassend, verbindend, terug naar de essentie, kwetsbaar. Dit zijn woorden die bij mij opkomen als ik deze ervaring wil beschrijven. Én ik heb heel sterk míjn eigen, unieke kracht als vrouw gevoeld! En die van alle vrouwen in die ruimte. Ieder op haar eigen-wijze.

Als iedere vrouw toch deze support en verbinding met andere vrouwen kan ervaren… Zouden we dan, gezamenlijk en apart, niet hele mooie dingen kunnen doen? Ik zie, door de laagdrempeligheid én de eenvoud, grote mogelijkheden voor Jump!

Nadine

Voor mij is de Jump!Methode iets wat een opening biedt om naar boven te laten komen wat er werkelijk bij me speelt. Ik ervoer het contact binnen de groep als zuiver en waarderend, zo fijn! De energie was voelbaar in verbondenheid Dankzij de ruimte die geboden wordt om echt eerlijk en open op jouw manier te delen wat je wilt delen is er zoveel bij mij intern in werking gesteld, dat is ongelofelijk! Ik ging naar huis met  het gevoel dichter bij mezelf te zijn.

Liefs Vanessa

Door jump heb ik meer inzicht gekregen in welke sprong voor mij nu het meeste verschil kan maken. Meteen gedeeld en mee aan de slag!

Ingeborg

“Zonder enige twijfel en moeite had ik me opgegeven voor één van de eerste JumpStar sessies. Mijn nieuwsgierigheid was niet meer in bedwang te houden: hier moest ik meer van weten. Ik heb vanaf deze eerste JUMP-ervaring een bijzonder gevoel over alles wat ik ben en mee bezig ben.

Het is ongelofelijk om te ervaren hoe snel je je verbonden kunt voelen met vrouwen die je helemaal niet kent. De veiligheid en het vertrouwen binnen de groep geven je alle ruimte om echt jezelf te zijn. Je krijgt vanzelf de nodige warmte en rust om eens bij jezelf te voelen wat er nu echt toe doet.

Een fantastische ervaring, waarvan ik vind dat iedere vrouw in Nederland dit minimaal één keer moet ervaren!”

Sylvia

%d bloggers liken dit: