Een aantal jaren geleden was ik één van de drie laatste bureaus voor een groot cultuurverandertraject bij een potentiële klant. De bedoeling van de opdracht was om alle medewerkers mee te krijgen in hun nieuwe missie, visie en kernwaarden. ‘Alles levend maken op de werkvloer’. Een klus waar ik een aantal jaren mee vooruit zou kunnen, dus absoluut van belang om binnen te halen.
Ik werd het! Je snapt dat ik daar blij mee was. Ik was natuurlijk ook benieuwd waarom de keuze op mijn aanpak gevallen was… Dat helpt weer voor de volgende keer om te weten wat aanspreekt en hoe ik onderscheidend kon zijn ten opzichte van andere bureaus.
Dus ik naar de algemeen directeur en hij vertelde dat er een moment in het laatste gesprek was wat zo kenmerkend was voor mijn aanpak, dat ie meteen wist dat wij met elkaar zouden gaan werken… hoewel zijn mededirecteuren eerder in een soort shock raakten van dat moment. Ik kon het me natuurlijk ook heel goed herinneren. Zo ging het:
…’Ik wil U nog een ander uitgangspunt noemen van mijn werkwijze: Ik neem namelijk geen enkele verantwoordelijkheid voor het resultaat…’
Het werd stil. Heel stil. Ik zag drie totaal verschillende reacties voor me. De ene directeur keek me glazig aan en werd stil. De tweede liep rood aan, ademde hoorbaar diep in en uit en veerde overeind. En de derde begon keihard te lachen…
Ik keek naar nummer twee die het woord nam. ‘Wat zegt U nu? Wij wilden juist No cure, no pay met U afspreken’.
Waarop ik zei: ‘No cure, no pay, dat kan ik ook, geen enkel probleem! De verbazing op zijn gezicht werd non-verbaal groter en zichtbaarder…
Ik vervolgde: ‘Als ik no cure, no pay doe, dan ga ik voor jullie naar de winkel met afstandsbedieningen. Ik koop 350 afstandsbedieningen en programmeer ze voor je. Vervolgens richt je ze op je medewerkers en druk op het knopje. En klaar is Kees… doen ze precies wat je wilt op de manier die jij wilt’. Waarop de algemeen directeur zei: ‘Precies! Daarom dus…
Ik geniet nog altijd van dit voorval. En het is een van de redenen waarom ik de Jump Methodiek heb ontwikkeld. Nog minder als consultant van belang te zijn en echt medewerkers vanuit zichzelf in beweging te laten komen. Omdat ze dat zelf zien zitten en zelf willen.
Dus; hoe gaaf zou het zijn als medewerkers vanuit zichzelf, als is het maar één millimeter, zouden bewegen in de richting van uw ambitie?
Gaaf toch?
Ineke Hurkmans 